نگاهی به تاریخ مطبوعات در ایران
اگر بخواهیم به روزنامه نگاهی تاریخی داشته باشیم، میتوانیم تا قریب به ۹۰۰ سال پیش به عقب برگردیم.
در آغاز سده پنجم هجری و سلطنت سلطان محمود غزنوی در غزنین روزنامهای به نام «ایام» منتشر میشد. حتی نقل است که در زمان «سزار»، روزنامهای به نام «اکتادیورنای» به طور خطی دستنوشته و در فرانسه اخبار ادبی «نوول لیترر» شامل افسانهها و قطعههای نظم و نثر و قصائد ستایشگران هیات حاکم روز در دسترس مردم قرار میگرفت. این روزنامهها در واقع کارنامه شهریار عصر را در بر داشت تا مردم آنها را بخوانند و کارهای انجامشده را بدانند.
گفته میشود نخستین روزنامه چاپی ایران، در دوره سلطنت «محمدشاه قاجار» تاسیس شد. روزنامهای که توسط «میرزا صالح شیرازی» منتشر میشد.
از سوی دیگر «ارومیه» را نخستین شهرستانی میدانند که در تاریخ روزنامهنگاری ایران صاحب روزنامه شد.
«وقایع اتفاقیه» که گاه با عنوان نخستین روزنامهی ایرانی از آن یاد میشود، با این توصیف سومین روزنامه تاریخ ایران به سبک و شکل امروزی است که تاریخ دقیق آن برمیگردد به سال سوم پادشاهی «ناصرالدینشاه» یعنی ۱۱۹۰ ه ق. این نشریه هفتگی زیر نظر «میرزا تقیخان امیر نظام» آغاز به کار کرد.
روزنامههای دولتی و ملتی
در سال ۱۲۷۷ هجری قمری که «میرزا ابوالحسنخان نقاشباشی» ملقب به «صنیعالدوله» بر انتشارات دولتی و طبع روزنامهنگاری نظارت داشت، روزنامه وقایع اتفاقیه پس از ۳ سال انتشار با نام جدید «دولت علیه ایران» شروع به فعالیت کرد. روزنامه “دولت علیه ایران”، روزنامهای مصور بود که در آن تصاویر بزرگان مملکت، درباریان و شاهزادگان با دقت زیاد به چاپ میرسید. خود این نشریه بعد از مدتی انتشار به «روزنامه دولتی» تغییر نام داد. انتشار این روزنامه تا سال ۱۳۲۴ قمری تحت عنوان ایران ادامه داشت و بعد از مدتی وقفه در سال ۱۳۲۹ قمری با نام روزنامه رسمی دولت ایران منتشر شد.
در سال ۱۲۸۳ هجری قمری روزنامه دیگری به نام روزانه ملتی در تهران انتشار یافت. منظور از واژهٔ «ملتی» نشاندادن تمایز آن روزنامه از روزنامه دولتی بود. نخستین نشریه روزانه (یعنی روزنامه به معنی واقعی کلمه) در ایران بهنام «خلاصة الحوادث» در سال ۱۳۱۶ قمری در تهران منتشر شد. این روزنامه چهار صفحهای بود و اخبار خبرگزاری «رویترز» را که به قصد هندوستان مخابره میشد بازتاب میداد.
روزنامههای وطن و طلوع نیز از دیگر روزنامههای مهم منتشر شده تا پیش از مشروطیت هستند. بعد از استقرار مشروطیت چهار روزنامه به نامهای “مجلس”، “ندای وطن”، “حبلالمتین” و “صبح صادق”، هر روز در ایران منتشر میشد.
دوران مشروطه
در دوره مشروطیت بیداری افکار عمومی به سرعت و شدت اوج گرفت و روزنامهها نفوذی عظیم و سهم مهمی در تجدید حیات اندیشههای مردم داشتند.
از روزنامههای مهم دوره مشروطیت که تأثیر زیادی بر افکار عمومی داشتند میتوان به “صور اسرافیل” و “ایران نو” اشاره کرد.
درپی اعلام فرمان مشروطیت تعداد و تیراژ مطبوعات افزایش زیادی یافت همانطورکه شمارگان روزنامه “مساوات” که از جراید مهم و مؤثر انقلاب مشروطه شمرده میشد به ۳ هزار، روزنامه “صور اصرافیل” به ۵ هزار، روزنامه “مجلس” به تدریج از ۷ هزار به ۱۰ هزار و روزنامه “انجمن ملی” به ۵ هزار نسخه رسید.
به هنگام صدور فرمان مشروطیت تنها ۲۰ روزنامه و نشریه در ایران منتشر میشد. اما در پی اعلام این فرمان و در مدت زمان مانده از سال ۱۳۲۴ قمری، ۹۲ نشریه شامل ۶۴ عنوان در تهران، ۹ عنوان در اصفهان، ۶ عنوان در تبریز، ۴ عنوان در همدان، لاهیجان و ارومیه هر کدام دو عنوان و کرمانشاه، شیراز، مشهد، بندر انزلی و شهر ری هر کدام یک عنوان، منتشر میشد.
آموزش روزنامهنگاری در ایران
در سال ۱۳۱۷دوره آموزش روزنامهنگاری به شکل آکادمیک در ایران نخستین بار توسط روزنامه اطلاعات و دانشکده حقوق و مدیریت دانشگاه تهران برگزار شد.
سید فرید قاسمی، پژوهشگر مطبوعات درباره نخستین دورههای آموزش روزنامهنگاری در ایران و سیر آن در دهههای بعدی میگوید: بنگاه روزنامهنگاری به عنوان اولین مرکز آموزش روزنامهنگاری، پس از برگزاری یک دوره و به دنبال رویدادهای شهریور ۱۳۲۰ برچیده شد.
دهه ۲۰ نیز بیشتر به هماندیشی صنفی سیاسی گذشت تا به آموزش. دهه ۳۰ رقابت مطبوعاتی سبب توجه به مقوله آموزش روزنامهنگاری شد. مدیر وقت کیهان به همراه مدیر اتحاد ملل و دیگران به فکر برگزاری دورههایی در دانشگاه تهران افتادند و مدیر روزنامه اطلاعات هم ۳ دوره کارآموزی ۲ ماهه برای جذب نیروهای مستعد برگزار کرد. کوشش دانشگاهی آموزشی به دانشگاه تهران و موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی در دهه ۴۰ ختم میشود. بیشترین دورههای کوتاه مدت را در آن دهه روزنامه اطلاعات و مجله توفیق برگزار کردند. در دهه ۵۰ دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی متولی دانشگاهی آموزش بود و وزارت اطلاعات و جهانگردی بیشتر دورههای کوتاه مدت را برگزار کرد.
منبع: عصر پرس با اندکی تلخیص و تغییر