کاریزما و کلام

شاید خیلی دلتان می‌خواسته فونت نوشته‌های فیس‌بوک، مثل سابق فونت تاهوما (tahoma)، یا فونتی شبیه به آن بشود که خوانا و برجسته‌تر هم بشود متن‌ها را خواند و هم در آن نوشت.

فیس‌بوک این‌کار را نکرده اما شما می‌توانید با نصب یک افزونه روی مرورگرتان فونت اغلب شبکه‌های اجتماعی و از جمله فیس‌بوک را به دل‌خواه تغییر دهید. کاری که من کرده‌ام:‌

افزونه «فونت‌آرا» ( FontARA ) یک افزونه متن‌باز برای بهبود فونت فارسی سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی معروف است که به‌زودی برای تمامی سایت‌ها حتی سایت‌های فارسی‌زبان توسعه داده خواهد شد.

در حال حاضر با استفاده از این افزونه می‌توانید با هر فونتی که دوست دارید، سایت‌ها، سرویس‌ها و شبکه‌های اجتماعی مطرح را مشاهده کنید. از خصوصیت‌های اصلی این افزونه می‌توان به موراد زیر اشاره کرد:
۱. متن‌باز بودن
۲. امکان افزودن نامحدود فونت دل‌خواه
۳. پشتیبانی تمام مرورگرها
۴. امکان انتخاب از بهترین فونت‌های آزاد
۵. تشخصی اتوماتیک متون فارسی در سرویس‌های مانند Slack و Medium و برطرف‌کردن مشکل RTL آن‌ها
۶. پشتیبانی از مطرح‌ترین سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مثل:
Twitter, Tweetdeck, Twitter Mobile, Linkedin , Instagram, Facebook, Wikipedia, Whatsapp, Telegram, Trello, Feedly, Inoreader, Slack, Google Plus, Medium, Getpocket, Paper Dropbox, Google Keep, Google Translate, Youtube, Goodreads, Gmail, Google inbox, Hangout, Google Search.

به‌سادگی هرچه تمام فونت دل‌خواه خودتان را در کنار بهترین فونت‌های آزاد اضافه کنید. به مرور زمان و با آپدیت‌های اتوماتیک بعدی به تعداد این فونت‌ها افزوده خواهد شد.

هدف اصلی انتشار این افزونه، کمک به جامعه فارسی‌زبان برای زیباترشدن دنیای وبی‌ِشان و همچنین حمایت از فونت‌های متن‌باز و معرفی خالقین آن‌ها به این جامعه بوده است.

با فونت‌آرا (FontARA) می‌توانید فونت‌های مختلف فارسی را مقایسه و انتخاب کنید.

لینک دانلود Chrome

لینک دانلود Firefox

منبع: ویرگول مصطفی الهیاری با اندکی تغییر

همراه با به‌روزشدن نسخه۱.۳ تلگرام دستکتاپ، هایپرلینک‌‌ها در این نسخه فعال شد و از حالا می‌توانیم یک ارجاع را در بدنه مطلب تبدیل به لینک کنیم. قبل از این باید آدرس کامل را در بدنه مطلب می‌گذاشتیم.

به عنوان مثال شما برای خواندن مطالب سایت شخصی من می‌توانید روی علی مصلحی  کلیک کنید، سایت من باز می‌شود. به همین شکل می‌توانید هر لینکی‌ که لازم داشتید را به هایپرلینک تبدیل و در بدنه مطالب تلگرام خود قرار دهید.

برای این منظور، هنگام نوشتن در همین جعبه تایپ، کلیک راست می‌کنیم، از منوی کشویی بازشده گزینه formattng ‌را انتخاب و سپس از منوی بازشده بعدی گزینه Create link را انتخاب و کلمه‌ای که می‌خواهیم تبدیل به هایپرلینک شود را در ستون Text و آدرس اینترنتی که می‌خواهیم روی کلمه لینک شود را در ستون Url نوشته و Create را انتخاب می‌کنیم. تمام.

🔹استایل یا مدل یک ارتباط و گفت‌وگو، تقریبا در ۹۰٪ فرهنگ‌های جهان از الگوی ثابتی پیروی می‌کند، و قاعدتا هر ارتباط با کلمه سلام در زبان فارسی و ترجمه‌های این کلمه در زبان‌های دیگر آغاز می‌شود.

🔹قدما معتقد بودند «سلام»، «سلامتی» است و با سلام‌کردن در آغاز یک ارتباط، ما به طرف مقابل پیام سلامتی و امنیت منتقل می‌کنیم.
اگر در یک ارتباط، کسی به ما سلام نکند، بلافاصله به‌قولی گارد ما بسته می‌شود و بخش عمده‌ای از صمیمیت رابطه قربانی می‌شود. این حس را همه ما تجربه کرده‌ایم.

🔹ماهیت ذاتی شبکه‌های اجتماعی و این‌که ارتباط غیابی و بدون حضور فیزیکی شکل می‌گیرد، چنان است که ناغافل «سلام» ابتدای آن فاکتور گرفته‌شده و ارتباط غالبا خشک و بدون کمترین صمیمیتی آغاز می‌شود و ناخواسته و به مرور روی تمام ارتباط تاثیر منفی می‌گذارد.

🔹تکرار بدون توجه این رفتار باعث می‌شود این فقدان صمیمیت به مرور در ناخودآگاه ما ثبت و به یک عادت ثانویه تبدیل شود و کم‌کم به رفتار حقیقی ما هم تسری پیدا کند و روی، ارتباط، کاریزما و شخصیت ما تاثیر منفی بگذارد.

🔹دقت کنیم گفت‌و‌گوهای‌مان در فیس‌بوک، اینستاگرام، تلگرام، جعبه نظرات سایت‌ها و وبلاگ‌ها را با نوشتن «سلام» آغاز کنیم و تلاش کنیم این مدل را به یک عادت ناخودآگاه و مسیر عصبی جدید تبدیل کنیم تا روی شخصیت و کاریزمای ما اثر مثبت بگذارد.

 «کاوه مدنی» معاون سازمان حفاظت محیت زیست، دیروز در کانال تلگرامی خود مطلبی از کانال «بی‌زباله» بازنشر، و لحظاتی بعد آن‌را حذف کرد. من در نگاه نخست آمار اعلام‌شده در آن پست را کمی اغراق‌آمیز و نادقیق حدس زدم و ترجیح دادم آن‌را بازنشر نکنم. امروز که دیدم آن مطلب از کانال آقای «مدنی» حذف‌شده، شَکّ‌َم بیشتر شد و لازم دیدم آمار را با منبعی دقیق‌تر چک کنم.

آمار پست یادشده که هنوز هم در کانال بی‌زباله هست این بود: «مردم ایران معادل ۶۰ درصد درآمد نفتی کشور و به اندازه ده کشور اروپایی، مواد غذایی به سطل زباله می‌ریزند!
#از_خودمان_شروع_کنیم و با چالش #بی_زباله کمی از این خسارت‌ها را برطرف کنیم!ا»

امروز با «مصطفی خوشنویس»، عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات مراتع و جنگل‌های کشور، تماس گرفتم. آقای مهندس «خوشنویس»، ضمن تایید میزان بالای هدررفت مواد غذایی در بخش کشاورزی، و ارائه مصادیقی مثل: دپوی هزاران تن سیب درختی در اطراف باغ‌های ارومیه سال قبل، یا معدوم‌‌کردن هزاران تن سیب‌زمینی در #شیراز ‌در سال گذشته، تاکید کرد که نمی‌تواند آمار پست یاد‌شده را تایید کند و به نظر ایشان هم اعداد کمی‌ اغراق‌آمیز می‌رسید. قرار شد با منایعی که امکان راست‌آزمایی را میسر می‌سازد، چک، و نتیجه را بعدا اعلام کند.

«خوشنویس» ضمن گفت‌وگو در این مورد، اشاره کرد که چند روز پیش در شبکه‌های مجازی پستی خوانده مبنی بر این‌که: ۱ دقیقه زودتر بیرون‌آمدن از حمام و بستن دوش، باعث جلوگیری از هدررفت ۶۰ لیتر آب می‌شود. ایشان توضیح‌داد که این عدد را کمی دور از واقعیت حدس زده و فردا برای آب‌دادن گلدان‌های منزلش، یک دقیقه دوش را باز گذاشته و آب جمع‌شده در ظرف را اندازه‌گیری کرده که حدود ۱۴ لیتر بوده.

بین ۶۰ و ۱۴ خیلی فاصله هست و کسی که می‌خواهد به مردم بگوید در مصرف آب صرفه‌جویی کنید، یا می‌خواهد سایر توصیه‌های شهروندی و جامعه‌شناختی داشته باشد، باید اعداد را با وسواس و دقت بیشتری به‌کار گیرد و بیان کند.

مسلما به قول کاشانی‌ها «گُتره‌ای»، و به قولی «کَتره‌ای» عدد و آمار اعلام‌کردن، هم لطمه به اعتماد می‌زند و هم شوربختانه به نتیجه عکس منجر می‌شود و بدتر از آن این‌که شهروندان، این آمار خطا را به کل اطلاعات و آمار آن منبع تعمیم داده و همه آن آمار را با وسواس و نادقیق می‌نگرند.

ما هم به عنوان کاربران شبکه‌های مجازی، بهتر است نسبت به بازنشر مطالبی که در گروه‌، کانال‌ها و سایت‌ها می‌بینیم، با وسواس و حساسیت بیشتری برخورد کرده و هر مطلبی را بازنشر و فوروارد نکنیم. اگر امکان درست‌سنجی و راست‌آزمایی داریم، خودمان چک کنیم اگر نه بعد از تایید یک کارشناس آن‌را بازنشر کنیم.
منتشر‌شده در مشکات آنلاین این‌جا

 متن زیر در قالب طنز، خیلی ملموس موضوع جمع‌آوری و طبقه‌بندی اطلاعات کاربران فضای مجازی که بیشترین بخش توسط موتور جست‌وجوی قدتمند «گوگل» انجام می‌شود را با زبانی ساده تبیین می‌کند:

«* الو، پیتزا ناپل؟
– خیر خانم، پیتزا گوگل.
* آه، ببخشید، اشتباه گرفتم.
ـ خیر خانم، گوگل اونو خریده.
*بسیار خوب؛ لطفاً سفارش مرا یادداشت کنید.
– بله خانم، مثل همیشه باشه؟
* همیشه؟ مگر شما منو می‌شناسین؟
– طبق برگۀ داده‌های سفارش‌دهندگان ما، در ۱۲ مرتبۀ پیشین، شما پیتزا با پنیر، سوسیس با لایۀ ضخیم سفارش داده‌اید.
* بسیار خوب، این دفعه هم همون باشه.
– می‌توانم پنیر ریکوتا، سبزی شابانک (arugula) با گوجۀ خشک را به شما توصیه کنم؟
* چی؟ من از سبزی‌ها متنفّرم.
– ولی وضعیت «کلسترول» شما خوب نیست، خانم.
* شما از کجا می‌دونین؟
– شماره تلفن ثابت شما با نام‌تان را در راهنمای مشترکین وارد کردیم؛ نتیجۀ آزمایش خون شما در هفت سال گذشته به‌دست آمد.
* بسیار خوب؛ امّا این پیتزا را نمی‌خواهم! من دارو می‌خورم.
– ببخشید، امّا شما داروی خودتان را مرتّب نمی‌خورید؛ از پایگاه داده‌های تجاری ما معلوم می‌شود که شما در چهار ماه گذشته فقط یک بسته سی‌تایی قرص کلسترول را در شبکۀ فروش دارو خریداری کرده‌اید.
* من مقدار بیشتری از داروخانۀ دیگری گرفتم.
– در این صورت کارت اعتباری شما ثبت نشده است.
* نقد پرداخت کردم.
– امّا طبق صورت‌حساب بانکی، شما آن‌قدر وجه نقد برداشت نکرده‌اید.
* من منبع دیگری برای پول نقد دارم.
– این موضوع در اظهارنامۀ مالیاتی شما ذکر نشده است؛ مگر آن که منبع درآمدی داشته باشید که اظهار نکرده باشید.
* به جهنّم!
ـ متأسّفم خانم، ما این اطّلاعات را فقط به‌قصد کمک به شما استفاده می‌کنیم.
* کافیه! از گوگل و فیس‌بوک و توئیتر و واتساپ، حالم به‌هم می‌خوره. می‌روم به جزیره‌ای بدون اینترنت و تلویزیون کابلی، که هیچ‌گونه خطّ تلفن موبایل در آن‌جا وجود نداشته باشه و کسی مراقب من نباشه و جاسوسی منو نکنه.
– متوجّهم خانم، امّا شما ابتدا باید گذرنامۀ خود را تمدید کنید؛ چون ۵ هفته پیش اعتبارش تمام شده است!
منبع: شبکه‌های اجتماعی

در ارتباطات توصیه می‌شود که اگر در جمعی وارد شدید، به همه افراد جمع توجه نشان دهید و دقت هم داشته باشید تا نوع توجه نشان‌دادنتان یک مدل نباشد. با این تفاوت توجه‌، به همه افراد این حس را منتقل می‌کنید که برای همه «ارزش ویژه» قايل شده‌اید و هم متقابلا، این توجه در ذهن آن‌ها ماندگار می‌شود و آن‌ها هم برای شما «ارزش ویژه» قائل می‌شوند.

شاید اتخاذ چند مدل توجه که متفاوت باشد و حامل این پیام که من به شما توجه ویژه نشان دادم، در یک ارتباط حضوری و در فرصت کوتاهی که ذهن باید چند مدل توجه را طراجی و ارائه کند کار سختی باشد، با این حال آن‌ها که در ارتباط‌ها موفق هستند، حواس‌ِشان هست و دقت می‌کنند تا کسی از قلم نیفتد یا خدای ناکرده کسی مورد بی‌توجهی قرار نگیرد.

اما در طراحی یک پیامک تبریک عید، یا یک ارسال یک پیام در شبکه‌های اجتماعی به دوستان، و تبریک عید گفتن، فرصت برای طراحی پیام‌ها و نهایتا توجه متفاوت بیشتر فراهم است و آدم فرصت دارد تا کمی بیشتر بیاندیشد و برای یک نفر یک پیام تبریک، و برای دیگری پیام تبریکی متفاوت، مناسب با شان و شخصیت طرف طراحی و ارسال کند.

بدتر از این آن‌است که پیام یک‌سانی که برای همه می‌فرستیم، تولید و نوشته خودمان نباشد و از جایی کپی کرده باشیم. این دیگر غوزبالاغوز است. همه مردم بلدند پیام‌های شیک را کپی و ارسال کنند و احتمال خیلی بالا دارد که شما یک پیام را از چند دوست دریافت کنید. یعنی همه این دوستان پیام را از یک جا رونویسی کرده و برای دوستانشان فرستاده‌اند. این حس مطبوعی به گیرنده پیام منتقل نمی‌کند.

اما بدتر از این هم می‌شود و آن این‌که گاهی به‌خاطر شتاب‌زدگی در ارسال یک پیام شیک، یادمان می‌رود نام نویسنده اصلی، یا نام کسی که این پیام خطاب به او نوشته‌شده را پاک کنیم. دیگر خودتان حدیث مفصل بخوانید از این مجمل.

البته همه نویسنده و طراح نیستیم. پس ساده و بهترین کار این است که به‌جای طراحی پیام‌های متفاوت، یک پیام ساده ــ مثلا: «سال نو و نوروز باستانی مبارک، برایت سالی همراه با سعادت و به‌روزی آرزو می‌کنم» ــ بنوسیم و برای دوستمان بفرستیم. اما نکته خیلی‌خیلی مهم این‌ است که؛ ابتدای این پیام نام گیرنده را حتما بنویسیم. مثلا:
جناب آقای علی مصلحی! دوست عزیز
سلام
سال نو و نوروز باستانی مبارک، برایت سالی همراه با سعادت و بهروزی آرزو می‌کنم.
محمدعلی چای‌ساز

 «حجت نظری» فرزند فرمانده شهید لشگر ۲۵ کربلا و جوان‌ترین عضو شورای شهر تهران است. وی در عین حال بیشترین حضور در فضای مجازی را دارد و تا آن‌جا که زمان و فرصت داشته باشد، با سایر کاربران این شبکه‌ها بر سر مسائل شهری در حال گفتمان و تعامل است و نتیجه این تعامل را در تذکرات خودش در صحن شورا طرح و منتقل می‌کند و نکته جالب‌تر این‌که صفحه اینستاگرام او، غالبا از نطق‌ها و تذکرات او در صحن شورا گزارش زنده پخش، یا دست‌کم بخش‌هایی از نطق‌هایش را منتشر می‌کند.

او همین دیروز پنج‌شنبه ۱۹ بهمن‌ماه در تویتتر خود نوشت: «یکی از شهروندان وظیفه‌شناس امروز به من اطلاع داد که عده‌ای درحال قطع درختان مجتمع پلیس واقع در محله نازی‌آباد هستند. طی تماس با شهردار منطقه۱۶ توانستیم از ادامه این فاجعه جلوگیری کنیم. حدود ۴۰درخت قطع شده پی‌گیری قضایی می‌کنیم.»

وی سپس در پاسخ کاربری که پرسیده بود: «اگر توی شهر دیگه‌ای درخت‌ها رو بی‌دلیل قطع کنن به کی و کجا باید اطلاع بدیم؟» پاسخ داد: «علی‌الاصول شورا و شهرداری مسئول مستقیم کار است. اما دادستانی، اداره محیط زیست، اداره منابع طبیعی هم متولی هستند. در رأس همه این‌ها «ان‌جی‌او»‌های فعال شهری و محیط زیستی هم می‌توانند ورود کنند.»

این تعامل ملموس باعث‌شده دیوار بی‌اعتمادی بین شهروندان و پارلمان شهری به مرور کوتاه‌تر شده و این مدل ارتباطی تقریبا دارد تبدیل به یک مدل گفتمانی غالب تبدیل می‌شود به‌طوری‌که عدم حضور یک دولت‌مرد ــ چه در قامت عضو پارلمان شهری یا نماینده پارلمان کشوری، و یا حتی وزرات ــ در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به‌عنوان نقطه ضعف آن‌ها تلقی شود.

البته صرف داشتن یک اشتراک در شبکه‌های اجتماعی تامین‌کننده مقصود نیست، این‌که فرد زمانی از روز خود را به گفت‌وشنود با صاحب‌نظران خارج از سیستم، و شهروندان اختصاص بدهد و نظرات سازنده آنان را به مراجع تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز منتقل کند، تامین‌کننده مقصود خواهد بود.

چند سال پیش یک فعال سیاسی، به فرماندار سابق کاشان پیشنهاد داد که در شبکه‌ اجتماعی فیس‌بوک اشتراکی برای خود ایجاد نموده و از طریق آن مستقیم با شهرواندان ارتباط برقرار کند.

شبکه اجتماعی فیس‌بوک در آن‌زمان فیلتر بود و نگاه مثبتی هم به آن از طرف حاکمیت وجود نداشت.

این‌ها شاید بهترین بهانه را برای فرماندار یادشده فراهم کرد که به این پیشنهاد توجهی درخور نشان نداده و با کم‌محلی از کنار آن عبور کند.

امروزه اما اکثر دولت‌مردان عالی نظام در تمام شبکه‌های اجتماعی اشتراک و حضوری فعال دارند و از قبل حضور آن‌ها گفتمان‌ها و تعامل‌های سازنده‌ای هم بین اهل نظر و شهروندان با دولت‌مردان شکل‌گرفته که نتایج مبارک آن به مرور خود را در فرایند گذار به سمت توسعه همه‌جانبه نشان خواهد داد.

دولت‌مردان کاشان، اعم از نماینده مجلس، فرماندار، شهردار و اعضای شورای شهر و غیره اما کماکان علاقه‌ای ندارند با این موج مدرن ارتباطی همراه شوند و ارتباط فعالی با شهروندان در شبکه‌های اجتماعی داشته باشند، و خیلی خود را ملزم به استفاده از لوازم و ابزار مدرن توسعه نمی‌دانند و ترجیح می‌دهند دایره گفت‌وگو را به کریدورهای بسته محیط‌های اداری خود محدود کنند.

به همان اندازه که این فضا‌ها محدود و بسته و حلقه‌ها بسته‌تر باشد، سازمان شهری هم از توسعه فاصله خواهد داشت.
اما توسعه‌نیافتگی نمی‌تواند مانع حضور فعال شبکه‌های اجتماعی باشد.

کریدورهای بسته و محدود، سال‌هاست شیشه‌ای‌شده. در این میان خبری پشت پرده‌ها نمی‌ماند اما، زیان این فقدان تعامل را سازمان شهری می‌بیند.

آیا دولت‌مردان امروز حاضرند تاوان این خطا را بپردازند و به ابزار تعامل با شهروندان ملتزم خواهند شد؟

باید منتظر ماند و دید از بین این‌همه مسؤل چه کسی چراغ نخست را برمی‌افروزد و نشان می‌دهد که اهل سازوکارهای ارتباط و مدریت مدرن را شناخته و به لوازم آن ملتزم می‌ماند.
منتشرشده در مشکات آنلاین این‌جا

ای کاش سازوکاری بود که می‌شد کودکان نام‌ِشان را خودشان انتخاب کنند. مثلا با نام موقتی صبرمی‌کردیم تا به سن تمیز برسند و آن‌گاه نام‌ دائمی‌ را خودشان انتخاب کنند. خیلی از انسان‌ها از نام خودشان راضی نیستند و این عدم رضایت، نتایج منفی روانی برای آن‌ها دارد. البته سازوکاری هست که نام را عوض کنند، اما تاثیر ذهنی را با عوض‌کردن یک نام نمی‌شود پاک کرد.

 نام هر شخص نخستین «برند» شخصی اوست و خواهی و نخواهی در ارتباط‌های فرهنگی و اجتماعی و حتی اقتصادی می‌تواند مثل نام یک بِرند، تاثیر مثبت یا منفی از شخصیت فردی و اجتماعی صاحب‌نام، به طرف مقابل منتقل کند.

کودک حق دارد نامی داشته باشد که بهترین اثر هاله‌ای را منتقل کند و برای این اثرگذاری مناسب، هم باید بامسمی، هم بامعنی، هم داری آوای مناسب و حتی‌المقدور هماهنگ با نام خانوادگی، هم زیبایی در نوشتار و از همه مهم‌تر کوتاه‌ باشد.

 از طرفی یکی از مواردی که الان باید خانواده‌ها به آن توجه داشته باشند،‌ برند‌ها و آی‌دی‌های اینترنتی است که فردا فرزندان می‌خواهند برای رایانامه یا شبکه‌های اجتماعی خود انتخاب کنند و انتخاب مثلا آی‌دی abbasalimoslehivadeghani یک انتخاب مناسب نیست. البته که می‌شود آی‌دی را هر چیزی انتخاب کرد، اما از توصیه‌هاست که آی‌دی، مناسبتی با نام داشته باشد.

 نام‌های حمید، علی، حسن، رضا، عماد، فرهاد، کامران، سامان، فاطمه، زهرا، فریبا، فهیمه، نگین، نیلوفر، نسرین، …. نام‌هایی است که واجد برخی از مشخصه‌هایی است که عرض شد. و بعید به‌نظر می‌رسد فرزندی از داشتن چنین نام‌هایی احساس ناخوش‌آیند داشته باشد. مگر فرزندی که گرایش مذهبی داشته‌باشد و خانواده‌اش نام او را مثلا «کامران» یا «پانته‌آ» انتخاب کرده‌باشند.

 با این وصف یکی از عمده‌ترین بی‌توجهی‌های والدین در نام‌گذاری اطفال، انتخاب نام‌های دوبخشی مثل عباسعلی (نام خودم) است. حالا نام‌های دوبخشی مثل محمدحسن، وحیدرضا، حسنعلی، و … تا اندازه‌ای زیادی توجیه‌پذیر است. اما امروزه نام‌های مشترکی با ترکیب یک نام باستانی و یک نام مذهبی می‌سازند که نافی همه توصیه‌ها در مورد نام‌گذاری است.

 از طرفی نام‌های دو بخشی، در سازوکارهای اداری، غالبا مشکل درست می‌کند. مثلا در فرم‌های ادرای جا کم است و مجبوریم کوچک بنویسیم، ناخوانا می‌شود و کارت پایان خدمت به جای «وادقانی» صادرمی‌شود «دادقانی». مصیبت این مشکل موقعی خود را نشان می‌دهد که می‌خواهند کارت و پاسپورت را چک کنند و بلیط صادرکنند و اختلاف مانع می‌شود.

🔸 تلاش کردم بخش کوچکی از مشکلاتی که برای نام طولانی خودم درست‌شده بود را نشان دهم تا والدین توجه بیشتری برای انتخاب نام فرزندانشان داشته باشند. باور کنیم اگر امام حسین (ع) نام هر سه فرزندش علی نبود، نام‌های علی‌اکبر، علی‌اوسط و علی‌اصغر برای آن‌ها انتخاب نمی‌کرد.

خطاهای نوشتاری آقای «حداد عادل»، رئیس فرهنگ‌ِستان زبان و ادب فارسی، که کم‌کم در نوشته‌های او در شبکه‌های اجتماعی از آن‌ها رونمایی می‌شود، از حکم «استثنا» خارج‌شده و به مرور دارد به «قاعده» تبدیل می‌شود.

پاکیزه‌نویسیِ صد‌درصد از هیچ‌کسی انتظار نمی‌رود. همه مردم با نسبت‌های متفاوت در گفتار و نوشتار خود خطاهای نگارشی و دستوری دارند. همین نوشته کوتاه من، ممکن است بدون خطا نباشد. اما کسی که کار نویسندگی یا گویندگی می‌کند، باید در حد نوشتار و گفتار خود «سواد» و آگاهی داشته‌باشد، و خود را مقید کند در همین حدی که معرفی و شناخته‌شده، به اصول پاکیزه‌گویی و پاکیزه‌نویسی وفادار باشد.

حالا حساب کنید کسی که شغلش پاس‌بانی از فرهنگ و خصوصا بخش زبان و ادب آن فرهنگ است، حد مطالعه و سواد و آشنایی او به قواعد این زبان و ادب، و پاگیزه‌گویی چه‌قدر باید باشد؟ و حد استثنائی که بر خطای او می‌توان تصور کرد چه حد؟ تردیدی نیست که بالاترین میزان آشنایی و کم‌ترین میزان خطا از دارنده چنین سمتی انتظار می‌رود. خصوصا این‌که، این شخص تعمّد هم داشته باشد که در مناظره‌های عمومی ــ مثل مذاکرات مجلس ــ نمایندگان را به پاس‌داشت فارسی یادآوری کند و منادی شعار «فارسی را پاس بداریم» باشد.

 با این وصف و با عنایت به بسامد بالای خطاهای نوشتاری آقای حداد عادل در شبکه‌های اجتماعی، و با توجه به پیش‌پاافتاده‌بودن برخی از این لغزش‌ها، پیشنهاد می‌شود آقای «حداد» خود، پیش‌دستی کرده و از ریاست فرهنگ‌ِستان زبان و ادب فارسی کناره‌گیری نماید تا با یک تیر، دست‌ِکم دو نشان زده‌شده، و ضمن اعطای این سمت به کسی که سواد لازم برای این پست را دارد، اندکی هم از فشار کاری آقای «حداد» به‌جهت مدیریت بیش از ۳۰ شغل کاسته شود.

پیشواز  اینستاگرام از تلگرام هنگام آزادی از فیلتر