همه چیز را باهم قاطی نکنیم
اغلب آن‌ها که به احتیاط چند مسئول برای کثیف‌نشدن کفش‌هایشان هنگام کاشت نمادین درخت در یک پارک اعتراض کردند، همان‌هایی هستند که اگر همین مقام مسئول با کفش واکس‌نخورده در محل کار یا انظار عمومی ظاهر شود هم به او اعتراض می‌کنند. این یعنی نقد مغرضانه.
می‌شد و باید به این شوآف نمادین معترض یود و اعتراض کرد که کار یک وزیر و معاون و مدیر و … درخت‌کاشتن نیست و اگر قرار باشد آیین نمادینی انجام شود، همان یک درخت که رئیس‌جمهور یا رهبری نظام به‌شکل نمادین می‌کارند کفایت می‌کند، و وظیفه مدیری که حدود ۲۰ میلیون تومان در ماه حقوق می‌گیرد، حفاظت از درخت‌های موجود است و لازم نیست در این روز کلی هزینه شود تا هر نهادی جداگانه آیین نمادین برگزار کند.
از وزیر و وکیل و مسئول توقع عمومی این است که در شرایط ثبات کشور، لباس و کفش و ظاهر آراسته و مرتب داشته باشد و اگر مدیری هنگام اجرای یک آیین نمادین کوتاه دقت می‌کند، این آراستگی‌اش حفظ شود، نباید بر او خرده گرفت و اعتراض کرد.
به همان اندازه که در شرایط ثبات از یک مقام مسئول توقع می‌رود که آراسته و مرتب باشد، به همان اندازه هم از یک فرمانده بی‌باک در زمان جنگ توقع نیست که ظاهر آراسته‌ای داشته باشد و ای بسا که قواعد استتار نظامی گاهی ناآراستگی را هم توصیه کند. ناگفته پیداست که بین آرایش نظامی و انظباط پادگانی، با موقعیت خط‌مقدم تفاوت است.
مطئنا اگر شهید «مهدی باکری» در شهر و در موقعیت ثبات بود، به تمیزبودن کفش و آراستگی ظاهریش اهمیت می‌داد، همان‌گونه که دین مبین اسلام توصیه کرده است.
لطفا همه چیز را باهم قاطی نکنیم.